Wakonda (Yaratıcı), Assiniboine'in birincil tanrısı olarak ibadet edildi, ancak Assiniboine güneş ve gök gürültüsü gibi doğal olayları da tanıdı. Güneş tanrısı ve Yıldırım tanrısı, Büyük Ruh'un en önemli tezahürleri olarak kabul edildi. Assiniboine, diğer Plains ulusları gibi Güneş Dansı'na katıldı. Ayrıca Vision Questlerdeki kişisel vizyonlardan rehberlik aldılar. Ayrıca yaratılışları sırasında Iktome'dan aldıkları Dansı'nı yaptılar.
Antropomorfik tılsım, mumya pozisyonunda Zemi tanrısı . Zemi, halüsinojen yeme yoluyla büyük seremoniler ve rahipler tarafından çağrılan eski bir ruhtur. Trans sırasında, sihirli bir göçle tanrılar diyarına seyahat ediyorlardı-cadaverica heykel, yeşil, cilalanmış, cilalanmış, cilalanmış, 4,6 x 3,1 cm boyunda-Tain Kültürü-M.Ö. 900 ile 1.532 arasında Klasik Geç Dönem - St. Pazar Adası, Dominik Cumhuriyeti
Navajo Tarihi - 'Bering Boğazı boyunca Asya'dan Kuzey Amerika'ya kara köprüsü' teorisinden çok önce, Navajo yaşlıları kendi kökenleri hakkında kendi hikayelerini anlattılar. Navajo (DINE ') oluşturma farklı renkli dünyaların bir dizi çıkıştan bir dizi kökenlerine öyküsü
Hesaplar, dünyanın kesin sayısına ve renklerine göre değişir; örneğin, siyah, sonra mavi, sonra sarı, sonra parıltılı, bunların hepsi mevcut dünyada nihai ortaya çıkışlarına götürür.
Tarihten beri akıncılar ve yağmacılar bilinmesine rağmen, Navaho savaşan bir kabile olarak gösterilemez, çünkü ne kadar cesur olurlarsa olsunlar, siyasi bütünlükten yoksun olmaları askeri örgütlenmeye her zaman bir engel olmuştur. Hiçbir zaman, tam anlamıyla sözde bir kabile reisi olmamıştı, oysa önde gelen pek çok adamı asla küçük bir takipçiden fazlasını yönetemezdi.
1855'te Vali Meriwether ile bir antlaşma müzakere etmek amacıyla yapılan konferansta başbaşkan olarak kabul edilen Manuelito , muhtemelen tarihi zamanlarda diğer Navaho'lardan daha büyük bir takipçi kitlesine sahipti, ancak hiçbir zaman savaşçıların çoğuna güvenemezdi. onun geniş dağınık kabilesi.
Apaçiler gibi pek çok gruba bölünmüş olsalar da, Navaholar, onların aksine, aralıksız yağmalamada bulunmamışlardı, aralıklı baskınları, herhangi bir organize kabile hareketinden oldukça bağımsız küçük partiler tarafından gerçekleştirilmişti. Daha ziyade pastoral bir yaşamı takip etmeyi tercih ettiler.
Apaçilerin doyumsuz savaş arzusuna ve uyumlu eyleme izin veren siyasi bir örgütlenmeye sahip olsalardı, geniş nüfusları ile Güneybatı'nın boyunduruk altına alınması, göründüğünden çok daha zor olacaktı.
Navahoların hiçbir zaman savaşçı bir halk olmadıkları ifadesi yapılırken, onların hiçbir zaman Hükümetimizi sıkıntıya sokmadıkları varsayılmamalıdır. Navaho'lara aşina olanlar enerjilerine, endüstrilerine, bağımsızlığına ve neşeli eğilimlerine ve başka hiçbir kabilenin yapmadığı bir şekilde yaşamın sorunlarına saldırma becerilerine hayran kalırlar.
Kızılderililerde olduğu kadar medeni insanlarda da dürüstlük çeşitli şekillerde yorumlanabilir.
İlk bilindiğinden beri kısmen Navaho tarafından işgal edilmiş olan Arizona ve New Mexico'nun kuzey bölümünü oluşturan bölgenin Meksika'dan satın alınmasından uzun bir süre önce, kabilenin üzerine baskınlar yapma alışkanlığı vardı. Yeni Meksikalı Kızılderili köylüleri ve Rio Grande boyundaki beyaz yerleşim yerleri, hem Kızılderililer hem de Meksikalılar da götürülmüş ve köleleştirilmiş olsa da, esas olarak çiftlik hayvanlarının ele geçirilmesi için. Meksikalılar misilleme yapma fırsatını kaybetmediler, bunun sonucunda Rio Grande vadisindeki köylerinde Navaho kabilesinde Meksikalı mahkumlardan daha fazla Navaho kanı tutsağı vardı;
ama koyun, sığır ve at konusunda Navaho hırsızlık oyununda çok ilerideydi ve hatta çalıntı sürülerinin çobanları olarak onlara ihtiyaçları olmasaydı Meksikalıları kolayca yok edebilecekleri için övünüyorlardı.
Sonuç olarak, Meksikalılar ile Navaho arasında şiddetli bir düşmanlık ortaya çıktı ve bu düşmanlık, Albay Stephen W. Kearny'nin 1846'da Amerika Birleşik Devletleri adına bölgeyi ele geçirdiği zamana yakın bir zamanda doruğa ulaştı.
Adı geçen yılda, bu yağmacı kabile ile barış ve dostluk anlaşması yapmak amacıyla Navaho ülkesine bir askeri sefer gönderildi; ancak bu antlaşma, takip eden diğerleri gibi, kısa sürede bozuldu ve baskınlar eskisi gibi devam etti.
1858'de yağmalardan kaynaklanan sorunlar özellikle şiddetli hale geldi ve başka birkaç seferlere yol açtı, ancak çok az sonuç aldı. Sorun, 1861'de İç Savaş, askerlerin sınırdan çekilmesini gerektirdiğinde, Navaho ve Mescaleros tarafından ülkenin harap edilmesinin önünü açık bıraktığında, askeri güçlerin komutasını devralan General Carleton'a kadar ciddi bir sorun haline geldi. 1862'de New Mexico, Navaho'yu tamamen bastırmak ve onları Fort Sumner'ın kurulduğu New Mexico'daki Rio Pecos'taki Bosque Redondo'ya transfer etmek için bir politika geliştirdi ve başka bir plan yapana kadar onları savaş esiri olarak tuttu. tasarlanmak.
Planı başarıyla uygulandı. 1863 baharında, dört yüz Mescaleros yeni koruma alanında gözetim altındaydı ve o yılın sonunda yaklaşık iki yüz Navaho mahkumu ya oraya nakledilmiş ya da yoldaydı. 1864'ün başlarında Albay Kit Carson, gönüllülerini Navaho kalesi Cañon de Chelly'ye götürdü ve bir dövüşte yirmi üç kişiyi öldürmeyi, otuz dördü yakalamayı ve iki yüz kişiyi teslim olmaya zorlamayı başardı.
Şimdi düşmanlığın bel kemiği kırılmıştı ve 1865'in başından önce yaklaşık yedi bin, daha sonra 8491'e yükseldi, yeni rezervasyon dahilinde askeri kontrol altına alındı. Ancak Bosque Redondo, bir çekince olarak sağlıksız ve hayal kırıklığı yaratırken, bakımı Hükümete pahalıya mal oldu.
Bu nedenle, Navaho ile 1868'de bir anlaşma yapıldı ve hükümlerinden biri, yok edilen sürülerini yenilemek için on beş bin koyun satın almaktı. Temmuz 7304'te Navaho, geri kalanı öldü veya kaçtı, eski evlerine giderken, o zamandan beri barış ve refah içinde yaşadıkları Fort Wingate'e geldi.
Bu, Navajoların kendilerine dediği gibi Diné'nin, Halkın hikayesidir ve orada Dinétah'a göç.
Dinétah, Yerli Amerikalıların Navajo kabilesinin geleneksel vatanıdır. Navajo dilinde "Dinétah" kelimesi "halk arasında" anlamına gelir.
Navajo, Kuzey Amerika'daki en büyük Kızılderili grubudur.
Navajolar kuzeyden geldiklerini ve arkeologların onları çıkardığını söylüyor. Bering Boğazı'ndan Hudson Körfezi kıyılarına ve Arktik Okyanusu'ndan Amerikan hattına kadar, yerli sakinler çoğunlukla Athabascanlardır.
Sonra, Pasifik kıyılarının aşağısında, sahile yakın fakat nadiren kıyıya yakın, Athabascan'ın küçük kabileleri, Navajos'un atalarını getirmiş ya da getirmemiş büyük bir güney göçünün izini sürüyor.
'Amerika'nın en eski sakinleri, Asya anakarasından MÖ 40.000 ila 25.000 arasında Bering Boğazları kara köprüsünden geçen avcılardı' (Avrupa Keşif Yolları: Latin Amerika Calgary Üniversitesi Uygulamalı Tarih Araştırma Grubu)
Son buzul çağında Asya ile Kuzey Amerika arasında bir kara köprüsü olduğu, jeolojik kanıtlarla güçlü bir şekilde destekleniyor. Buzul buzunda hapsolmuş okyanus suyu, deniz seviyelerini Sibirya ile Alaska arasında 1600 km veya daha geniş bir koridorun bulunduğu noktaya indirdi.
“Avro-Amerikalılar Büyük Havzaya girmeden çok önce, önemli sayıda insan şu anki Utah sınırları içinde yaşıyordu. Arkeolojik rekonstrüksiyonlar, insan yerleşiminin yaklaşık 12.000 yıl öncesine dayandığını gösteriyor. Bilinen en eski sakinler, Çöl Arkaik Kültürü olarak adlandırılan şeyin üyeleriydi - gelişmiş sepetçilik, yontulmuş saplı taş aletler ve tahta ve kemik aletlerine sahip göçebe avcı-toplayıcılar. Bölgede MÖ 10.000 ile MS 400 arasında yaşadılar.
Bu insanlar, geniş aile birimlerinde hareket ediyor, küçük av avlıyor ve periyodik olarak bol tohum ve kökleri biraz daha serin ve nemli Büyük Havza ortamında topluyorlardı.
MS 400 civarında, Fremont Kültürü bu Çöl geleneğinden kuzey ve doğu Utah'da ortaya çıkmaya başladı. Fremont halkları, birçok Çölde avlanma-toplama özelliğini korudu, ancak MS 800-900'e kadar mısır-fasulye-kabak bahçecilik bileşenini de dahil etti. Kagir yapılarda yaşadılar ve tören amaçlı sofistike sepetçilik, çömlekçilik ve kil figürinler yaptılar. Müdahaleci Numic halkları, MS 1000'den bir süre sonra Fremont'u yerlerinden etti veya emdi.
MS 400'den itibaren Anasazi, Basketmaker Pueblo Kültürü gelenekleriyle Colorado Nehri'nin güneyinden güneydoğu Utah'a taşındı. Kuzeydeki Fremont gibi Anasazi ("eski kelimeler" anlamına gelen Navajo kelimesi), mısır fasulyesi kabak temelli bir tarım geliştiren nispeten yerleşik halklardı.
Anasazi, Grand Gulch ve Hovenweep Ulusal Anıtı'ndaki yapılar gibi uçurum yüzlerine sıkışmış veya vadi tabanlarına yerleştirilmiş dikdörtgen yığma konutlar ve büyük apartman kompleksleri inşa etti. Mezar ambarları inşa ettiler, sarmal ve ipli sepetçilik, kil figürinler ve ince gri-siyah bir çömlek yaptılar. Anasazi, iklim değişiklikleri, mahsul kıtlıkları ve Numic avcı-toplayıcılarının izinsiz girişinin, Arizona ve New Mexico'daki Pueblo halklarıyla güneye doğru bir göçü ve yeniden bütünleşmeyi zorladığı MS 1200-1400 yılına kadar zenginleşti. "
 | Arkeologlar, sonunda Amerika'da yaşayan yerli halkların üç ayrı göç halinde meydana geldiğine inanıyor.Bu grupların en büyüğü Amerind (Paleo-Kızılderililer) olarak anılıyor. Kanada sınırının güneyindeki Yerli Amerikalıların çoğunu içeren Amerind, MÖ 11.500 civarında başladı. Na-Dene adı verilen ikinci bir göç, MÖ 10.000 ile MÖ 8.000 arasında meydana geldi. Bu noktada Bering Denizi, Sibirya ve Alaska'yı ayırsa da, bazı yerlerde sadece üç mil genişliğindeydi. Kanada ve Amerika Birleşik Devletleri'nin Athapascan konuşan nüfusları bu göçmen grubuna aittir. Amerika Birleşik Devletleri'nin güneybatısındaki Apaçi ve Navajo, Athapascanlı göçmenlerdendir. MÖ 3.000 civarında üçüncü göç, Alaska, Kanada ve Aleut Adaları'ndaki (Taylor) Aleutlar ve Eskimoları içeriyordu. |
Modern inanışa göre Navajolar, Cengiz Han'ı üreten ve ömrü boyunca dünyanın yarısını fetheden büyük ırktan gelmektedir. Muzaffer Moğollar acımasızca batı ve güneye doğru ilerlerken, kralları ve imparatorları vasalları haline getirirken, klanlarının bazı küçük parçaları muhtemelen buz üzerinde Bering Denizi'ni geçiyor ve yavaş yavaş Kuzey Amerika'yı ele geçiriyordu.
 Dane Coolidge NAVAJO TİPLERİ Fotoğrafı Üstte: Hosteen Yazzi, Short Man, Pueblo etkisini gösteriyor (solda); Hosteen Nez, Uzun Adam (sağda). Altta: Kia ahni Nez, Tall Kia abni (solda); Hosteen Tso, Büyük Adam (sağda). | En azından edebiyat öğrencisine Asya kökenli olduğunu kanıtlayan birçok önemli gerçek vardır. 1275'te Kubilay Han Sarayı'nı ziyaret eden Venedikli gezgin Marco Polo, Moğollar hakkında çok ilginç bazı anlatımlar verir. date Fransız Cizvit, M. Hue, Çayırların vahşi kabilelerini anlatıyor. Dolayısıyla, karşılaştırma yapabileceğimiz Moğolların sosyal yaşamının bir resmine sahibiz. Her iki yazar da, ilkel Moğollar arasında kadınların tüm ticarete katıldığı konusunda hemfikirdir; satın alıp sattıkları ve kocaları ve aileleri için her türlü gereksinimi sağladıkları: Marco Polo'nun dediği gibi, `` tamamen avlanmaya adanmış olmak, '' şahinlik ve askeri yaşamla ilgili konular. ' Kadınlar söz konusu olduğunda, aynısı bugün Navajolar için de geçerli. |
"Beyazlar onları bastırana kadar - gittikleri her yerde Dineh'ler tıpkı Moğollar gibi akıncılar ve yağmacılardı. Aralarına giren savaşçıların doğasını bildiğimizde, kaybolan Cliff-Dwellers'ın gizemi artık bir muamma değil. Zuñiler, Cushing'e yirmi iki farklı kabilenin kendilerine dedikleri adla Düşman Halkı tarafından yok edildiğini söyledi; ve gururlu Pueblo Palamut'un duvarlarla çevrili kapıları, sakinlerinin korkularına sessizce tanıklık ediyor. " (Dane Coolidge 1930)
 Fotoğraf Dane Coolidge NAVAJOS WRESTLING, KAYENTA, 1913 |  Amerikan Doğa Tarihi Müzesi Orta Asya Ekspediti'nden bir fotoğraf MONGOLS WRESTLING |
1493'te, Yeni Dünya'nın keşfinden bir yıl sonra, Papa VI. ve Cape Verde Adaları. İspanya, iddialarını Yeni Dünya'ya dayandırdı.
Coronado Expedition Haritası
1513'e kadar Avrupalı kaşifler Kuzey Amerika'nın iç kesimlerine giriş yapmadı. Bu zamana kadar sadece büyük batı kıtasının kıyılarına dokunmuşlardı. Büyük ötesi onlara karanlık, boş ve aşılmaz göründü. O yıl Balboa Panama Kıstağı'nı geçti ve altı yıl sonra Cortez Meksika'nın doğu kıyısına indi.
İspanyol Kaşif Don Francisco Vásquez de Coronado, Meksika'dan Amerika'nın güneybatısına altın arayan askerlerin seferine liderlik ediyor. 1540 yazında, Navajos'un zaten Hopi vilayetinde bulunduğu Hopiler'e varırlar ve keşfederler.
Francisco Coronado
Navajos ve İspanyol işgalciler arasında ilk kaydedilen temas 1583'te Dinetah bölgesinde gerçekleşti.
Antonio de Espejo liderliğindeki bir keşif gezisi, Mt. yakınındaki Querechos Kızılderililerine atıfta bulunuyor. Taylor. İspanyollar da zaman zaman Navajos'tan "Apaches de Navajo" olarak bahsetti ve bu da gelecekteki tarihçiler için bazı karışıklıklara yol açtı.
Bu dönemde ve yakın geçmişe kadar Navajos, Apaçiler olarak anılıyordu. Fetih zamanında, İspanyollar herhangi bir düşman Kızılderiliyi belirtmek için Zuñi “apachú” (düşman) kelimesinden gelen ve Navajo'ya verilen unvanlardan gelen “Apaçi” kelimesini kullanıyordu.
Sonra İspanyollar, Apaçi gruplarını özelliklerine veya yerel ayarlarına göre adlandırdılar:
Mescalero, mescale toplayıcıları için, en yakın dağ için birkaç kabile,
Sepetleri için "Apache de Jicarilla",
ve Tewa kelimesinden ödünç aldıkları “Apache de Navaju” - “ekili tarlalarla arroyo” anlamına gelen “Navaju”.
İspanyol için Navajo adı, Navajo ülkesine sık sık gelen çeşitli seferlere atıfta bulunan "etrafta dolaşanlar" anlamına gelen Nakai'dir.
Navajoların kendilerini güneybatı aristokratları olarak gördüklerini, kendilerine "Diné", Halk olarak adlandırarak, dokunaklı bir şekilde kabul ettiklerini.
Bir Kızılderili (Navajo) Ailesi
Athapascan soyundandırlar ve etnologlar genellikle kuzeyden geldiklerinde, şu anda bin yıldan daha kısa bir süre önce işgal ettikleri alana sürüklendiklerinde hemfikirdirler. En erken tarihsel zamanlarda, şu anda batı New Mexico, doğu Arizona ve güney Utah ve Colorado'da dolaşırken bulundu. Mevcut rezervasyonları, orijinal menzilinden çok daha küçük olsa da, aynı bölgede.
Genel olarak Navajo efsaneleri, insanların güneyden geldiğini ve dört kutsal bitkisini (tütün, mısır, kabak ve fasulye) getirdiğini söyleyen çok güzel bir tanesi dışında kuzeyden geldiklerini varsayar.
Navajo Kampı
Bütün ülkeyi işgal ettiler, ancak Pueblo halkını tarıma daha uygun bulduklarından, onlara cömertçe vadi topraklarını verdiler ve yüksek otlakları kendilerine sakladılar.
Bu efsane, Navajo'nun Pueblo halkı tarafından yetiştirilen mahsullere el koyma alışkanlığını haklı çıkarma avantajına sahiptir.
Navajo, ona uygun olduğunda kadınları da kendine mal etti; bunun sonucunda, ırkı, İspanyolların Meksika'da elde ettikleri ırksal amalgam ne olursa olsun, İspanyol kanı ve daha sonra da Amerikan Ordusu ve Amerikan tüccarları. Görünüşe göre Navajo'nun aldığı ve sahip olduğu tüm ırkların en güçlü, en çekici, en kalıcı olanı.
Meksika ve Amerika Birleşik Devletleri, Meksika Savaşı'nı sona erdiren 2 Şubat 1848'de Guadalupe Hidalgo Antlaşması'nı imzaladı. Savaşı kaybeden Meksika, anavatanının Teksas, New Mexico, Arizona, Colorado, Utah, Nevada ve California'yı içeren yarısından vazgeçmek zorunda kaldı.
Navajo Şefi Manuelito, kardeşi Şef Cayetanito ile 1865
Navajo vatanı, bu geniş toprak ticaretinin bir parçasıydı. Navajolar artık uzak bir Meksikalı otorite yerine ABD hükümetinin eline geçiyor
Diné halkı daha önce uzak bir Meksika otoritesi altındaydı. ABD Ordusu'nun atları ve katırları Navajos'un en iyi su kaynaklarını ve otlak alanlarını kullandığından, şimdi Amerikan yetkilileriyle kendi toprakları ve suları için pazarlık yapmak zorunda kaldılar.
Guadalupe Hidalgo'nun imzalanmasının ardından, ABD hükümeti New Mexico'daki toprakları devraldı ve Navajolar ile barış yapma sorunuyla karşı karşıya kaldı. Baskın, Navajolar için bir yaşam biçimi haline gelmişti. Navajoların Pueblo ve Meksika köylerine düzenlediği baskınlar bağımlı gıda ihtiyaçları, maddi mallar ve esirlerin satmak veya köle olarak kullanmak için yapıldı. Bazı intikam durumları dışında Pueblos'un veya Meksikalıların öldürülmesi, mal ve hayvan elde etmek tamamen tesadüfi bir olaydı.
ABD hükümeti, anlaşmazlıkları ve baskınları çözmeye çalışmak için General William Kearney'i Hindistan'a gönderdi. Taos'tan Zuni'ye kadar çeşitli Pueblos'u ve Meksika halkını, Navajos'a karşı şiddetli bir savaş için Beyaz Amerikalılarla birlikte kendilerine endişeli buldu. General savaş istemiyordu.
Navajoların birleşik bir kabile olduğunu düşündü ve Navajo liderlerinin bir barış anlaşması imzalaması için dışarı çıktı. Zarcilla Largo ve imzalayan Narbona gibi az sayıdaki lider için antlaşmalar imzalandı ancak uygulanmadı. tüm Navajo ulusu.
Daha önce Navajo ülkesinin kuzeyindeki Ute Kızılderilileri ile anlaşmalar imzalanmıştı ve bunlar Ute'leri Beyaz Amerikalılarla ittifak ederek muhafaza edildi. Çeşitli Navajo klanlarının baskınları, antlaşmadan önceki gibi devam etti. Önümüzdeki üç yıl boyunca, Navajo baskınlarını kontrol etmek için Navajo ülkesine beş askeri sefer başlatıldı. Bu seferler genellikle "düşman" Navajolar, Utes, Zunis ve diğer Pueblos tarafından yönlendirildi. Bu keşif seferleri başarılı olmadı ve 1849'da Canyon De Chelly'nin ağzına yapılan baskınlar, Albay Washington I, 'yeniden barış konuşmaya istekli olan üç Navajo lideri buldu.
Ve Chinle'de başka bir antlaşma imzalandı. Bu antlaşma Amerika Birleşik Devletleri Kongresi tarafından onaylanmış olmasına rağmen, onurlandırılmadı. ve baskınlar eskisi gibi devam etti. Savaş bakanlığı ve New Mexico Bölgesi, Navajo baskınlarının antlaşmalarla çözülemeyeceğine ve Navajos'un doğrudan zorla kontrolünün üstlenilmesi gerektiğine birlikte karar verdi.
Dört süvari, bir topçu ve iki piyade bölüğünden oluşan bir askeri karakol kuruldu. Site, Navajo ülkesinin kalbinde, ancak batıda veya Navajos'un en yoğun yoğunluğunun olduğu bölgede ve daha sonra 'Fort Defiance olarak adlandırıldı.
Navajolar bunu ülkelerinin istilası olarak kabul ettiler, ancak başlangıçta Fort Hindistan ajanlarında kalıcı olarak konuşlanmış asker bölüklerine direk direnmeyi teklif ettiler, İçişleri Bakanlığı tarafından Navajos ülkesine gönderildi. İlki Jemez'de çalıştı, ancak ikincisi 1853'te Fort Defiance'nin kuzeybatısındaki Sheep Springs'te kuruldu ve Navajo liderlerini barışçıl olmaya ikna etmek için çalışmaya başladı.
Birçok Navajo arasında güç olmaya devam eden Zarcilla Largo ile büyük başarılar elde etti. Başka bir Hintli ajan, Henry Linn Dodge, ajansına bir Demirci getirdi ve navajo'ya metalle nasıl çalışılacağını öğretmeye başladı.
Kişisel olarak kaçar, Navajo Liderleri ile çabalar barış dönemiyle sonuçlandı. 1850'de ′ Dodge, Apaçiler tarafından Güney'e yapılan bir yolculukta öldürüldü ve bölgedeki Ordu görevlileri ile Navajolar arasında sorunlar çıktı.
1858'de Post komutanı, yalnızca herhangi bir atın kullanımı için geniş bir otlak alanını düzenledi. Navajo koyunları ve atları artık uzun zamandır önemli bir otlak olan yerin dışında tutulmuştu. Navajos'un acımasız bir toprak mülkiyeti olarak gördüğü yönetmeliği uygulamak için merada bulunan Navajo atları ve koyunları vuruldu. Bu, Navajolar arasında daha düşmanca duygulara neden oldu ve karakol komutanına ait bir zenci köle misilleme olarak öldürüldü.
Askerler tarafından Navajos'un "baş şefi" olarak görülen Zarcilla Largo'ya katilden vazgeçmesi emredildi. Konuyu Navajo geleneğine uygun olarak kan parası ödeyerek çözmeye çalıştı, ancak bu reddedildi ve görevli komutanı, emrine uymadığı için Navajoları cezalandırmak için yola çıktı.
Müzakereler sırasında, “büyük bir sağduyu ve cüretkar genç şef Sarcillos Largos ayağa kalktı ve Amerikan Komutanına (Doniphan) cevap verdi:“ Amerikalılar! Navajolara karşı garip bir savaş sebebiniz var. Yeni Meksikalılara karşı birkaç yıldır savaşıyoruz. Köylerini yağmaladık, pek çok insanını öldürdük ve birçok esir kıldık. Bütün bunlar için haklı nedenimiz vardı. Son zamanlarda aynı insanlara karşı bir savaş başlattınız. Sen güçlüsün Harika silahlarınız ve birçok cesur askeriniz var. Bu nedenle sen onları fethettin, tam da yıllardır yapmaya çalıştığımız şeyi. Kendi başınıza yaptığınız şeyi yapmaya teşebbüs ettiğimiz için şimdi bize dönüyorsunuz. Siz doğuda da aynı şeyi yaparken, batıda Yeni Meksikalılarla savaştığımız için bizimle neden kavga sebebiniz olduğunu anlayamıyoruz. Sorunların ne durumda olduğuna bakın. Bu bizim savaşımız. Savaşımıza karıştığınız için sizden şikayet etmeye hakkımız var, siz buraya gelmeden çok önce başlattığımız bir savaşı sürdürmek için bizimle tartışmanız gerektiğinden daha fazla. Adaletli davranırsanız, kendi farklılıklarımızı çözmemize izin verirsiniz. "
Birkaç barışçıl Kızılderilinin öldürülmesi dışında arka arkaya üç sefer Navajos'a karşı yürüdü. Sonunda, Herrero adında bir adam tarafından yönetilen bir grup tarafından başka bir anlaşma imzalandı. Beyaz Amerikalılar onu Largo'nun yerine baş lider olarak atadılar. Diğerleri gibi bu antlaşmanın hiçbir etkisi olmadı ve 1859 yılı boyunca askerler Navajo baskınlarını durdurmak için kampanyalarına devam ettiler:
Geziler Navajos'un Zuni'den kuzeye San Juan Nehri'ne ve Taylor Dağı'ndan batıya Bataklık Geçidi'ne kadar yaşadığı tüm bölgeyi kapsıyordu. Navajolar, Beyaz Amerikalıların tüm komşu Kızılderililerin, düşman Navajoların, Uteslerin, Zunilerin, Hopilerin ve diğer Pueblo'ların keşif görevlisi olarak yardım istemesinden etkilendi, ancak Navajolar tarafından teslim olmadı ve baskınlar devam etti. Beyaz Amerikalı'nın gücünün gösterilmesine rağmen, Navajoların çoğunluğunun tepkisi barış için dava açmak değil, Amerikalıları ülkelerinden kovmaktı.
Fort Defiance'daki Navajo bölgesine yapılan istilaya içerlemişti ve oradaki askerlerle yaşanan sorunlar nefreti körükledi. Herrero ve bir zamanlar barış için çabalayan diğerleri gibi Navajos liderleri, şimdi Fort, Defiance'a bir saldırı için güçlerini birleştirdiler. Nisan 1860'da Navajo savaş liderleri tarafından saldırı yapıldı ve "daha çok yay ve oklarla silahlanmış iki binden fazla savaşçıdan oluşan bir kuvvetle" gerçekleştirildi. Askerlerin topçuları Navajolar için çok fazlaydı ve iki saatlik bir savaştan sonra birçoğu ağır şekilde yaralandı veya öldürüldü.
Navajolar'ın Beyaz Amerikalıları kendi topraklarından çıkarma girişimi başarısız oldu ve baskın devam etti. Fort Defiance'a yapılan saldırının ardından, baskın Santa Fe kadar doğuya ve Zuni'ye kadar güneye yayıldı, baskınların yenilenen canlılığı Yeni Meksikalıları misilleme için örgütlenmeye yöneltti. Kısa sürede, çoğu kadın ve çocuklardan oluşan yüz Navajo esir aldılar. Bu sefer New Mexico köylerinde ailelerle birlikte yaşayan beş ila altı bin Navajo kölesi olduğu bildirildi.
Fort Defiance'de mağlup olmalarına rağmen Navajos'a Beyaz Amerikalıların zayıfladığı görülmeye başladı. 1861'de Fort terk edildi ve Fort Fauntleroy'daki küçük bir kuvvet (daha sonra Fort Wingate olarak bilinecek) dışında birlikler geri çekildi.
ABD İç Savaşı, hükümetin başka yerdeki dikkatini çekiyordu ve iki yıl boyunca Navajo Savaşı liderlerinin Beyaz Amerikalılardan kurtulma girişimlerinde başarılı oldukları görüldü.
Bununla birlikte, Birlik birlikleri New Mexico bölgesinin kontrolünü ele geçirdikçe, uzak batı ile iletişim hatlarını açık tutmak için kararlı bir çaba başlatıldı. Bu, Navajo'nun beyaz yerleşimcilere yönelik tehdidini her ne pahasına olursa olsun yok etme emriyle sonuçlandı.
İspanyolların Güneybatıya gelişinin tarihindeki ilk hesap, Coronado ve keşif gezisinin altın ve zenginlik arayışına girdiği 1540 yılına dayanıyor. Başarısız olarak İspanya'ya eli boş döndüler.
Güneybatıya yapılan ziyaretin ardından gelen İspanyolların başka niyetleri vardı. Kızılderilileri Katolikliğe çevirerek yeniden yerleştirmek, telkin etmek ve uygarlaştırmak istediler. Çabalarıyla Kızılderililere daha iyi bir yaşam tarzı öğretmek istediler.
İspanyollar gerçekten de tek bir hedefe ulaştı. En iyi çiftlik arazilerini aldılar ve Hindistan topraklarına yerleştiler. İkinci hedefleri başarısız oldu. Misyonlar kurulmuş ve Hintliler ayinlere katıldıkları halde, Katolikliğe dönüştürülmediler. Üçüncü hedefe bir ölçüde ulaşıldı. Kızılderililer İspanyol kültürünü özümsediler ve. bunu kendi yararlarına kullandılar, ancak İspanyolların inançlarını ve yaşam felsefelerini etkilemesine izin vermediler.
İspanyollar Güneybatıya vardıklarında yanlarında inek, at ve koyun gibi evcil hayvanları getirdiler. Ayrıca yanlarında Kızılderililer için yeni olan silahlar ve aletler de getirdiler.
İspanyolların varlığı ve yağmalanmaları Navajosların dünyasını tamamen değiştirecekti. İspanyol sömürgecilerin 1598'de gelişinden on yıl sonra Navajolar, İspanyollardan kaçan, baktıkları sığırları, atları ve koyunları alarak Navajolar arasına sığınan pueblo Kızılderililerden koyun, sığır ve atlar elde etmişlerdi.
Kızılderililerin İspanyollar hakkında sahip olduğu ilk izlenim 'onların Tanrı oldukları idi.
Daha sonra İspanyollar en iyi çiftlik arazilerine yerleşip ailelerini evsiz bırakıp Kızılderilileri köle ve hizmetçi olarak kullandıklarında izlenimleri dramatik bir şekilde değişti. Köle olarak hizmet verenler, İspanyol yöntemlerinin çoğunu öğrendiler.
Kalıp kullanarak kerpiç evler inşa etmeyi öğrendiler. Ekmek yapmak için buğdayı öğütmeyi, ata binmeyi ve evcil hayvanlara bakmayı öğrendiler. Aynı zamanda İspanyollar Kızılderililerden öğrendiler. Mısır ve mısır unu ile yapılan yiyeceklerle tanıştılar.
Bu yıllarca devam etti ve Kızılderililer yoruldu. İspanyol işgalcilere içerlediler. Onların topraklarından çıkmasını istediler. Artık onlardan herhangi bir kısmını istemiyorlardı. Böylece 1680'de tüm Hint kabileleri İspanyolları kovmak için birlikte hareket etti; ve bunu yaptılar.
1700'den sonra İspanyollar, baskınları ve ittifakları nedeniyle Navajo'yu sürekli büyüyen bir bela olarak gördüler. Kabile, bazı kabilelerle savaşırken ve baskın yaparken her zaman barış içinde olmayı başardı. Sadece Ovalar bölgesinde savaşı öğrenmiş olan Uteslerden korkuyorlardı. Plains kabileleri atı ele geçirdikten sonra, Hint savaşını bir sanata dönüştürdüler. İspanyolların ittifakları dağıtma ve Navajo'yu alt etme yönündeki yıllık çabaları, İspanyol valisi de Anza'nın 1777-87 mektuplarında bildiriliyor. (Thomas, 1932). Bu çabalar, 1846'da Amerika Birleşik Devletleri'nin Güneybatı İspanyollarını ve Navajo sorununu çözene kadar sonuçsuz kaldı.
1700'lerin sonunda Navajolar batıda Canyon de Chelly bölgesine doğru sürüklendi. Yeni yerleşim yerleri kuruldu. 1776'da Rio Grande Pueblos ile Hopi köyü arasında kalan bölge İspanyollar tarafından "Navajos'un Providansı" olarak biliniyordu ve Navajolar için yeni bir yaşam biçimi başladı.
Bu zamana kadar Navajolar binlerce koyun ve at elde etmişlerdi, daha hareketliydi ve daha fazla çiftçilik yapabiliyorlardı ve kabilelerinin sayısı artıyordu.
1800 yılında Antonio Pinto öldü. İspanyollarla Navajo arasındaki barışı korumada bir dereceye kadar enstrümantal olan bir Navajo lideriydi. Ölümünden sonra Navajolar, koyun ve atlar için New Mexico köylerine baskın yapmaya büyük ölçüde güvendi. İspanyollar, işçi ve ev, hizmetçi olarak esir almak amacıyla baskın düzenlediler ve bu sırada yüzlerce Navajo kadın ve çocuğu hizmetçi olarak İspanyol evlerinde yaşıyordu.
Düşmanlıklar derinleşip derinleşti ve Navajolar sadece İspanyol yerleşimlerine değil, diğer Hint kabile yerleşimlerine de baskın yaparak isyan etti. Diğer Kızılderili kabileleri yardım için İspanyollara başvurdu ve 1818'de İspanyolların daha önce yendikleri bir Navajos grubu tarafından bir anlaşma imzalandı.
Antlaşma başarısız oldu çünkü bir kez daha tüm Navajo klanları için tek bir lider yoktu. Baskın birkaç yıl daha devam etti. Navajo yaşam tarzı, bu dönemde İspanyollar tarafından büyük ölçüde etkilendi.
Navajos, tüm askeri, politik ve dini kontrollerden bağımsız kaldı. Yerleşik İspanyol ve Pueblo köylerini sistematik taciz ederek İspanyol maddi kültüründen eşyalar edinmeye devam ettiler, ancak sosyal ve politik örgütlenmeleri değişmedi.
